Babam

Babam, Bulanık Halk Eğitim Merkez Müdürü idi. Kars, Cilavuz Köy Enstitüsü mezunu. Kars'ın köylerinde uzun yıllar öğretmenlik yapmış, sonra Bulanık'a taşınmışlar. Ben kendimi bildim bileli, babam müdür. Herkesin saygı gösterdiği ciddi bir adam, devlet memuru. Aynı zamanda kel. Babamı hiç saçlı olarak anımsamıyorum (oysa varmış bir zamanlar)

Düzenli bir hayatı var babamın. Her öğle saat 12 de dairesinden çıkar ve yürüyerek eve yemeğe gelir. Her öğlen 12.15 te sofrada olur. Yer sofrasında yemek yer, sonra arkasındaki büyük yün yastığa doğru kaykılır, annemle mırıl mırıl bir iki şey konuşur, ablam önünden tepsiyi alınca ayaklarını uzatır ve onbeş dakika uyuklar, sonra da sessizce çıkardı.

Hep aynı yoldan, hep aynı saatlerde geçerdi babam. Arkadaşlarım ve başka çocuklar babama keltoş derlerdi. Duyardım. İncinirdim.

Kendimle ilgili "kel" sözcüğünü başkalarından çok ben sıkça kullanıyorum. Belki kendimi incinmekten korumak için.

Babam gördüğüm en güzel keldi.