2 Oca 2012

Sema

Onu kucakladığımı, kucağıma alıp sevdiğimi hiç hatırlamıyorum, kucağımda uyuduğu duygusu filan da hiç yok bende. Bende kalan, zaman zaman yün iplerle onunla oynadığım ve sobanın dibinde uyurkenki görüntüsü. Bütün aile soba yakılan tek odaya toplaştığımız için Sema kışın daha çok hayatımızın içindeydi. Dışarda, koyu gri bir leke gibi karda koşturduğunu görürdüm ara sıra ama o da sobalı odadan pek çıkmazdı. Yazın ise evin içinde pek görmezdim, damlarda, ağaçlarda dolaşır avcılık yapardı, bazen ağzında bir fare, bazen kuşla görünürdü.
Epeyce kirli bir beyaz, duman rengindeydi. Adı Sema'ydı. Bu adı ona kim, neden vermişti hiç bilmiyorum. Annem ona Seme derdi zaten. Geçenlerde ona "bizim bir kedimiz.." der demez, 35 yıl öncesinden hemen adını hatırlayıp "Seme mi?" dedi.
4 oda bir salon evimizin bir odasında kuzineli bir odun sobası yanardı. Her yıl ekim başında alüminyum soba boyasıyla boyanır ve kurulur, ilk yanışında berbat kokar, sonra nisan ortalarında kaldırılırdı. Kışın bu sobalı odada otururduk, ben, annem, babam ve iki ablam, bir de Sema tabi. Ablamlar, ben ve Sema bu odada uyurduk aynı zamanda. Sömestr tatilinde yatılı okuyan abimler de gelince iyice şenlenirdi oda. Sema çok etkilenmezdi bu süreçten, bazen 3 bazen 6 kişi ve Sema (O, sobanın altındaki muşamba örtüde) olarak uyurduk bu sıcacık odada.
Sema'nın yaz olsun kış olsun evdeki varlığı çok doğaldı. Kimse onun için özel birşey yapmazdı. O, yaz-kış, kendi ihtiyaçlarını kendisi karşılardı. Sonra bir gün yok oldu. Kaç gün sonra fark ettik yokluğunu bilmiyorum, ama annemin "Seme nerelerde?" sorusu, çıkar bir yerlerden düşüncesiyle cevapsız kaldı hep.
Bir yerlerden çıkmadı Sema. Hayatımızdan çıktı çünkü.

Yıllar yıllar sonra, kendi evim olduğunda bir kedinin eksikliğini hep duydum. Ama apartman yaşamı, evlilik, çocuk filan derken olmadı bir türlü. Yıllar yıllar sonra yeniden yalnız yaşamaya başladığımda, ilk yaptığım şeylerden biri sokaktan bir kedi edinmek oldu. 6 aylık bir yavru kedi olarak geldi bana Zarife, adı Zarife oldu, 2 yıldır birlikte yaşıyoruz.
O'nda Sema'yı da kucağıma alıp seviyorum şimdi...