Soğuğa Karşı Gazete

Annem soğuk günlerde okula giderken göğsüme ve sırtıma fanilamın altından gazete yayardı. Önce rahatsız edici bir duygusu olurdu bunun, sonra hissetmezdim. Yola çıktığım ilk anlarda, hış hış diye bir ses çıkar fakat sonra vücut ısısıyla gazete gevşeyince, bu ses de duyulmaz olurdu. Eğer koşturup terlemişsem eve döndüğümde gazete kağıdı tenime yapışmış olurdu, bu iğrençti işte.
Soğuk gerçekten de bazen nefes kesici olurdu (-30-40), bu soğukta kalın yün kazaklarla ve lastik ayakkabılarla giderdik okula.
Dışardan koştura koştura içeri girdiğimizde cayır cayır yanan odun sobasının önünde vücudumun her yeri sızlardı. En çok da parmaklarım sızlardı, gözlerimden yaşlar boşalırdı fakat sobanın önünden ayrılmazdım yine de...